Hindi lahat ng biro ay simpleng tawa-tawa lang. Minsan, may bigat ito depende sa sino ang nagsabi, sino ang nakarinig, at kung ano ang sitwasyon. Kapag ang biro ay may halong pagbabanta o pananakot, hindi na ito nakakatawa—lalo na kung may kasaysayan ng karahasan ang nagsabi nito. Kaya kapag may isang lider na nagsabi ng biro tungkol sa pagpatay, dapat lang na hindi ito basta palampasin.
Ang biro ay may konteksto. Hindi puwedeng idaan sa "biro lang" ang isang bagay kung may naapektuhan o nasaktan. Ang mga nakikinig ang nagbibigay ng tunay na kahulugan sa biro, kaya kung may na-offend o natakot, may problema na. Hindi rin lahat ng biro ay maiintindihan ng lahat. Pwedeng nakakatawa ito sa iba, pero para sa iba naman, masakit o delikado ito.
Sa pulitika, madalas ginagamit ang biro para mapalakas ang imahe ng isang kandidato. May mga lider na gustong magmukhang natural at palakaibigan sa pamamagitan ng pagbibiro, pero minsan, ang biro nila ay nagiging senyales ng mas malalim na problema. Halimbawa, ang biro tungkol sa pagpatay ng mga senador ay hindi lang nakakaalarma, kundi nagpapakita rin kung paano nila tinitingnan ang buhay ng tao.
Dapat tayong maging maingat sa kung anong klaseng lider ang sinusuportahan natin. Hindi porket nakakatuwa o nakakaaliw silang magsalita, ay sila na ang tamang tao para sa posisyon. Hindi trabaho ng isang pulitiko ang maging komedyante—trabaho nilang ayusin ang bansa, hindi ang gawing katatawanan ang mga seryosong isyu.
Sa huli, hindi dapat gawing biro ang karahasan. Hindi ito pang-entertainment, at hindi dapat ipagsawalang-bahala ang epekto nito sa mga tao. Kung seryoso ang epekto ng isang biro, dapat seryosohin din natin ito. Kung ang lider natin ay palaging nagbibiro tungkol sa bagay na hindi nakakatawa, baka oras na para pag-isipan kung siya pa ang tamang tao sa posisyon.
